Add to your favorites

હા અને ના વચ્ચેની પળને ઓળખો
મતલબ નવા જ મળશે, જરા જીંદગીને ઓળખો


શું શોધે છે? સવારથી જોયા કરું છું, કબાટોનાં બારણાં ખોલે છે ને વાસે છે. કશુંક જડતું નથી કે શું?’ ડૉ. અખિલેશે પત્નીને પૂછ્યું. પત્ની શાલિની પણ ડૉક્ટર હતી. બંને એક જ શાખામાં સ્પેશિયાલિસ્ટ હતાં. ડૉ. શાલિનીએ વોર્ડરોબમાં ખોસેલું માથું બહાર કાઢ્યું, ‘જુઓને ! મારી સાડી ખોવાઈ ગઈ લાગે છે. બે દિવસથી શોધું છું પણ ક્યાંય જડતી નથી. તમે જોઈ મારી સાડી?’

આ પહેરી છે એ જ ને? તારા શરીર પર તો છે! અરીસા સામે ઊભી રહે, સાડી જડી જશે.પતિની મજાક સાંભળીને શાલિની છેડાઈ પડી, ‘હું આ સાડીની વાત નથી કરતી, ભૈસાબ! હું તો પેલી લાઇટ પિંક કલરની સાડી નહીં? બર્થડે ઉપર ગયા વરસે તમે ગિફ્ટમાં આપેલી... એની વાત કરું છું. પરમ દહાડે તો બાઈને એ ધોવા માટે આપી હતી. એ પછી ધોબીને પ્રેસ કરવા માટે આપવાનો સમય થયો ત્યારથી જડતી નથી.

ઊડી ગઈ હશે. ક્યાં સૂકવેલી?
મારા ગળામાં!શાલિની અકળાઈ ગઈ, ‘આવા મોંમાથા વગરના સવાલો શા માટે પૂછતા હશો? લોકો કપડાં સૂકવવા માટે ક્યાં નાખતા હોય છે?’ ‘દોરી ઉપર!અખિલેશને એક બાજુ પત્નીની દયા આવતી હતી, તો બીજી બાજુ હસવું આવતું હતું. ક્લિનિક ઉપર જવાનો સમય થઈ ગયો, પણ શાલિનીની સાડી હજુ મળી નહીં. છેવટે ન રહેવાયું એટલે અખિલેશ હળવાશ છોડીને ગંભીર બન્યો, ‘તું યે શું સાવ ગાંડાની જેમ વર્તે છે! સાતસો રૂપરડીની સાડી હતી, ન મળે એમાં આટલી ચિંતા શાની કરવાની?’

સાતસો રૂપિયા તમને ઓછા લાગે છે?’
ઓછા તો નહીં... પણ... એ તો ગયા વરસનો ભાવ હતો ને? એ પછી તો એ સાડી પચીસ વાર પહેરી હશે. શાલુ ડાર્લિંગ! ભૂલી જા એને. તને બીજી સાડી લઈ આપીશ.

એ તો દર વરસે લઈ જ આપવાની ને! કંઈ અમથા પતિ થયા છો? પણ સાડી એમ જાય કેમ?
શાલિનીનો સ્વભાવ જરા ચીકણો હતો. પ્રેક્ટિસ સારી ચાલતી હતી. પૈસો તાપીની રેલની જેમ આવતો હતો. પણ એના માટે દિવસરાત મહેનત કરવી પડતી હતી. એક ટાંકણી પણ આડીઅવળી થાય, તો શાલિનીને ચેન ન પડે. એની તો કાયમની એક જ દલીલ, ‘કોઈ ચીજ મફતમાં થોડી આવે છે? પરસેવાની કમાણીનો એક પણ પૈસો આવી રીતે જાય જ કેમ?’

આખો દિવસ આમાં જ ગયો. અગિયારથી બે સુધી દરદીઓ જોયા, એ પણ ઊભડકઊભડક. આજે શનિવાર હતો, એટલે સાંજનું કન્સલ્ટિંગ બંધ હતું તેથી તે ફરી કબાટો ફંફોસવા માંડી.

ડૉ. અખિલેશ સમજી ગયો કે જ્યાં સુધી સાડી નહીં જડે, ત્યાં લગી બેગમસાહેબાનો મૂડ નહીં સુધરે. સાંજે સાત વાગે અચાનક ડૉ. હસમુખ શાહ આવી ચડ્યા. એ અખિલેશના સર્જન મિત્ર હતા. નામ પ્રમાણે જ હસમુખા. હર ફિક્ર કો ધૂંએમેં ઉડાતા ચલા ગયા  એ ગીત પંક્તિ એમનો જીવનમંત્ર હતી.

લોકપ્રિય લેખો